کاش ده سانت بلندتر بودم!

تا یه آدم قد بلند میبینم یه جورایی با حسرت نگاه میکنم. دائم چشمم را خط کش و متر میکنم و قد اطرافیان رو میسنجم که چند متر و چند سانتن. یکی به خاطر قد همه خوبیهامو نمیبینه و گاهی من به خاطر قد یکی دیگه که بهم نمیخوره باید محبت رو جایی دفن کنم. اگر چه این روزا ظاهر بینی بقیه بهم تزریق شده و افکارم پریشون. ولی بیشتر عاشق خدا میشم که فقط منو به خاطر خودم میخواد و همین آرومم میکنه. کو تا ما آدمها به خصوص اونایی که ادعای مذهب و نماز و روزه شون میشه، خدایی فکر کنن و خلیفه الله باشن.

آیا وکیلم شما را...

نوشتم: «سلام. رفتید گل بچینید یا گلاب بیارید؟» نوشت: «گلا خشک شده بود». یه چیز دیگه هم نوشت که بی خیالش. دیگه نه من چیزی نوشتم و نه او. تا چند ماه بعد و چند سال بعدمان چی باشه. کاش بوق بوقی در جاده های سبز شمالی.